Sytuacje szczególne – bliźnięta

Sytuacje szczególne – bliźnięta

BLIŹNIĘTA

Większość kobiet jest w stanie wykarmić piersią więcej niż jedno dziecko, jeśli uzyska właściwą opiekę dostosowaną do sytuacji (Lawrence 2005).

Jak postępować w przypadku zdrowych, donoszonych lub prawie donoszonych bliźniąt i trojaczków?

  • Zalecać wczesne, częste karmienie piersią „na żądanie”, czemu sprzyja system rooming-in oraz zapewnić pomoc fachowego, życzliwego personelu
  • Stosować oddzielne karmienie dzieci do czasu, kiedy przynajmniej jedno z nich będzie ssało efektywnie – wtedy przejść na karmienie równoczesne, oszczędzające czas matki (Oslislo 2005)
  • Wypisywać ze szpitala matki, które już dobrze sobie radzą z karmieniem piersią i opieką nad dziećmi, potrafią w razie potrzeby dokarmić je metodą odpowiednio dobraną do sytuacji i umiejętności dziecka (Oslislo A, Nehring-Gugulska M, Żukowska-Rubik M, 2011).
  • Zapewnić matce system wsparcia (fizycznego, emocjonalnego) oraz fachowe poradnictwo laktacyjne (Oslislo 2005).

Jak postępować w przypadku powikłań noworodkowych?

  • Rozpocząć stymulowanie laktacji wg planu ustalonego z matką (co najmniej 8 razy na dobę, optymalnie pompą z podwójną końcówką) (Oslislo 2004)
  • Przejść na karmienie piersią najszybciej, jak to jest możliwe. Dzieci trzeba traktować indywidualnie i koordynować karmienia w zależności od wzorca żywienia każdego z nich (Oslislo 2005)

Najlepszymi pozycjami do jednoczesnego karmienia bliźniąt są:

  • oboje spod pachy, podparte wałkami lub poduszkami
  • oboje w pozycji klasycznej „na krzyż”
  • jedno spod pachy, drugie w pozycji klasycznej
  • oboje spod pachy, matka w pozycji półleżącej
  • klasyczna lub krzyżowa, matka w pozycji półleżącej, poduszka i dziecko ułożone wyżej na brzuchu, tak by nie uciskać okolicy rany pooperacyjnej


Kangurowanie bliźniąt fot. A. Oslislo

Piśmiennictwo:

  1. Lawrence RA, Lawrence RM. Breastfeeding. A Guide for the Medical Profession, Mosby 2005.
  2. Oslislo A. Karmienie piersią bliźniąt i wieloraczków. W: Szkolenie Problemy w laktacji. Sesja 1. KUKP. 2005: 19-25
  3. Oslislo A. Wcześniactwo a karmienie piersią. W: Szkolenie Problemy w laktacji. Sesja 1. KUKP. 2005: 27 – 38
  4. Oslislo A., Nehring-Gugulska M. Żukowska – Rubik M.: Metody dokarmiania dzieci karmionych piersią. Standardy Medyczne/Pediatria 2010 (7): 329 – 337
  5. Oslislo A. , Królak-Olejnik B. Kaźmierczak W.: Postępowanie poporodowe dotyczące laktacji u noworodków z ekstremalnie małą i bardzo małą urodzeniową masą ciała. Gin. Pol. 2004; 75: 298-301.
  6. Mikiel-Kostyra K, Mazur J.: Uwarunkowania żywienia noworodków w szpitalnej opiece poporodowej. Część I: czynniki wpływające na rozpoczęcie karmienia piersią. Gin Pol 1998; 69:783-88
  7. Żukowska – Rubik M, Oslislo A., Nehring – Gugulska M. Praca zbiorowa. Jak wspierać karmienie piersią w placówkach służby zdrowia. Wyd. II. KUKP. Warszawa 2009
  8. Osuch K. Nehring- Gugulska M. Odciąganie i przechowywanie pokarmu. Materiały na kurs Problemy w Laktacji. CNoL. 2009
  9. Ślizień-Kuczapska E. Powikłania ciąży i porodu. W: Karmienie piersią w teorii i praktyce. Medycyna Praktyczna, Kraków 2012
  10. AAP. Lawrence M. Gartner, Jane Morton, Ruth A. Lawrence, Audrey J. Naylor, Donna O Hare, Richard J. Schandler i Arthur I. Eidelman. American Academy of Pediatrics. Section on breastfeeding. Breastfeeding and the Use of Human Milk, Pediatrics 2005; 115; 496-506. Opracowanie polskie: Medycyna Praktyczna – pediatria. 6/2005: 31-39. Medycyna Praktyczna – Położnictwo i Ginekologia. 1/2006:21-28.